Ez dugu guk deskubrituko zein zaila den itzultzea.

Ariketa ezinezko horri buruz idatzitako poema, ipuin, nobelen tinta-ozeanoetan ito gara ia. Eta oraindik ez dakigu zer arropa jantzi, zein begi ireki, zer min eraman beharko dugun aldean itzultzen garenean.

Takoidun zapata gorria antzezlanak Gasteizen ikusi zuen argia lehenbiziko aldiz, iazko urri urrunean, hiri horretako Nazioarteko Antzerki Jaialdiaren laguntzari esker. Eta orain, jaioterrira itzuliko gara berriro, jakinik jada ez garela azal leun eta begirada xalodun ume jaioberri hura.

Itzultzen zarenean norbait zain izateak erakusten du dena ez dela izan uste zenuen bezain porrot handia. Beharbada, horixe da bizitzak gordeta daukan oparirik handiena, itzultzen zarenean norbait zain izatea beti. Nahiz eta horrek argi erakusten duen alde egitea ekibokazio larria izan zela.

Gaur inor gure zain badago, zoritxarreko bezain zorioneko izango gara. Alde egiteagatik lehenbizi, eta itzultzeagatik ondoren.